Herman
Deze blog bestaat voor een groot deel uit plagiaat, ik waarschuw maar even vooraf. Onlangs mocht ik bij het NRC Live debat over circulaire economie weer eens luisteren naar Herman Wijffels. Wat híj zegt, is wat ík denk. Alleen dan vele malen eloquenter. En beeldender. En overtuigender. Herman en ik, dat is als de dichter en de blogger; de kunstschilder en huisverver; de zanger en de koorknaap…
“Van een economie die voorraden uitput, gaan we naar een economie die oogst uit stromen”, zei Herman. Dit is verbijzondering van het door mij ook al vaak geplagieerde ”van een economie die schraapt uit schaarste naar een economie die oogst uit overvloed’.
Deze zinnen, dames en heren, zijn de circulaire economie in een notendop. Nieuwe en gebruikte materialen blijven in het systeem en behouden hun waarde. Dankzij een innovatieve manieren van landbouw in nieuwe gebieden, zoals de Sahara en andere nu nog onbruikbare gronden, nemen steeds grotere bio-stromen de plaats van materialen in. Omdat we energie uit zon, wind en andere hernieuwbare bronnen eindeloos beschikbaar maken, is de energie die nodig is voor de omzetting van stromen naar producten en andersom straks geen obstakel meer.
Herman noemde ook het begrip ‘shared value’. Nu trek ik de stoute schoenen aan en meen dat er, op basis van zijn toelichting, een beter woord is: Multiple value. Producten en diensten zijn nu over het algemeen single purpose: één functie, één doelgroep, één keten die eraan verdient. Multiple value producten zijn multi purpose: auto’s die de lucht zuiveren, verf die CO2 omzet in zuurstof, huizen waarin circulair gedrag volledig wordt gefaciliteerd, etc. Maar ik snap Herman wel: Iedereen kan participeren in die waarden en opbrengsten: als gebruiker, als producent, als deler. Multiple value is natuurlijk toch gewoon ‘shared value’.
Er is nog meer. Kan een overheid hierop sturen? Herman vreest van niet. Hij ziet het al misgaan bij het Klimaatakkoord, waar het begrip Circulaire Economie tot nu niet genoemd wordt. Ben ik ook al met hem eens: praten met de 12 grootste vervuilers over minder CO2 is als aan de kalkoen vragen wat we zullen eten met kerst. Zonder een visie op de nieuwe economie waarin we oogsten uit stromen en beschikken over eindeloze energie, zou je zomaar uit kunnen komen bij sub-optimale besparingsopties.
Maar dat is nou echt weer zo’n term van de blogger: sub-optimale besparingsopties! Bah. Om meerdere redenen: weg ermee!
Luister maar naar Herman. En doe er vooral je voordeel mee.
