Weinig reden tot feest bij het CDA
Het CDA vierde de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen uitbundig. Er was er een verliesje ten opzichte van de vorige keren, maar toch: gerekend naar het aantal raadszetels, werd de partij de grootste van Nederland.
In Tubbergen haalde het CDA 12 zetels, de absolute meerderheid in de raad. In de Achterhoek blijft het CDA al jaren stabiel, tegen de landelijke trend in. En dankzij de lokale betrokkenheid van CDA-ers had de partij de meeste kandidaten klaarstaan. Daar mag je natuurlijk trots op zijn. Maar laten we de brede Volkspartij ook even vanaf de westkant van Nederland bekijken. Zoals partijvoorzitter Peetoom dat deed tijdens een verkiezingsbijeenkomst in Amsterdam: “Als wij Amsterdam verliezen, dan is het CDA geen knip voor de neus waard”, hoorde ik haar zeggen. Toen de stemmen geteld waren bleek dat in Utrecht, Den Haag, Amsterdam en Rotterdam -met samen zo’n 2,5 miljoen mensen- het CDA in totaal 8 zetels haalde.
Als er wat gevierd kan worden, moet je dat doen. Maar júist als grootste partij kun je je veroorloven af te stappen van de politieke winnaarsretoriek en benoemen dat er nog een wereld te winnen is. De grote steden kunnen moeilijk nóg duidelijker maken dat ze het verhaal van het CDA niet aantrekkelijk vinden. Hoewel de lokale afdelingen met tomeloze inzet campagne hebben gevoerd, wordt landelijk de aansluiting met de stad gemist.
Al bij de laatste landelijke verkiezingen heeft het CDA gekozen voor een electoraat buiten de Randstad. Het vasthouden aan tradities, de keuze voor het gezin, het cultiveren van Nederlandse waarden en normen, het onderscheid tussen oorspronkelijke bevolking en nieuwkomers, het stellen van de gemeenschap boven het individu, zijn uitingen van een conservatieve koers die slecht valt in steden draaiend op de diversiteit van haar inwoners. Hier moet het CDA juist laten doorklinken dat het individu, met zijn eigen achtergrond, cultuur, samenlevingsvorm etc., uitgenodigd is en wordt gewaardeerd voor zijn bijdrage aan de gemeenschap. Er is per slot van rekening geen partij die van oudsher zo dicht op het maatschappelijk initiatief zit als het CDA. Lokaler dan de lokalen, zou je kunnen zeggen, en dat is een trend waarop het goed meeliften is.
Enfin, voor de volgende keer misschien. Als ik nu de woorden van de partijvoorzitter volg, is het CDA geen knip voor de neus waard. Een reflectie op deze ontwikkeling zou de partij sieren.
Marieke van der Werf
Dit bericht is eerder verschenen in Trouw op vrijdag 6 april 2018
